کد مطلب:35535 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اعتقادات

منظور از اينكه قيامت را روز« نشر» مي نامند چيست؟

قيامت را روز «نشر» گويند؛ زيرا نامههاي رفتار انسان در آن روز باز و گشوده ميشود: «و إذا الصُّحف نُشِرت» تكوير/10؛

نامة اعمال انسان در اين جهان ملفوف و پيچيده است و در معاد منشور ميشود. در دنيا كسي از آن خبر ندارد و حتّي اعمال گذشتة انسان براي خودش مستور است. از اينرو با ديدن آن در معاد با شگفتي خواهد گفت: چه نامهاي؟ هر خُرد و كلاني را در آن شمرده و به حساب آوردهاند حتّي شوخي و جدّي به نگارش آمده و گناهان كوچك و بزرگ در آن ثبت شده است. به او فرمان ميرسد نامة اعمالت را بخوان: «و كلّ إنسان أَلزمناهُ طائِره في عُنقه و نُخرج له يوم القيمة كتاباً يلقيهُ مَنشوراً إقرأْ كِتابك كَفي بِنَفسِك اليَوم عليك حَسيباً» اسراء/13ـ14؛ [ما مقدّرات و فرآيند كردار نيك و بد هر انساني را طوق گردن او ساختيم و روز قيامت كتابي براي او بيرون آوريم، در حالي كه آن نامه چنان باز باشد كه همة اوراق آن را يك مرتبه ملاحظه كند. تو خود كتاب اعمالت را بخوان كه تو خود تنها براي حسابرسي خويش كافي هستي].

قرآن ميفرمايد: آنان كه نامههايشان به دست راستشان داده شود نامههاي خود را ميخوانند و به ديگران نيز ميگويند: بياييد نامههاي مرا بخوانيد. امّا كساني كه نامة اعمالشان به دست چپ و از پشت سر به آنان واگذار گردد، گويند اي كاش اين كتاب به دست من داده نميشد؛ «فَمَنْ أُوتي كِتابَه بِيَمينه فأولئك يَقْرَءون كِتابهم» اسراء/71، «فأمّا مَن أُوتي كِتابه بِيَمينهِ فَيَقوُل‎هاؤُم اقرَءواْ كِتابِيه» حاقّه/19، «و أمّا مَن أُوتِيَ كِتابه بشماله فيقول يا ليتني لم أُوت كتابيه» حاقّه/25.

---

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 4 (معاد در قرآن)